Bijna alle artsen en specialisten hier in Oostenrijk
hebben naast hun reguliere opleiding
Homeopathie, accupunctuur, neuraal therapie of psychologie
als bijstudie gevolgd.
Toen ik weer eens bij mijn huisarts kwam
met pijn in mijn rug vroeg ze:
“Zal ik accupunctuur bij je doen ”?
Ik zei dat ik dat leuk vond omdat dat voor het eerst was
en dat wel eens wilde meemaken.
Even later stak ze een soort kegelvormig spijkertje
door het kraakbeen van mijn oor.
Het was behoorlijk pijnlijk wat ze deed.
“Moet toch even” riep ze, al draaiend en drukkend.
Daarna nog een keer even hard doordrukken
en klaar was het.
Ik verfoeide al direct deze behandeling.
Zo, zei ze, nu het andere oor!
Met twee spijkertjes door het harde gedeelte
van mijn oorschelp reed ik naar huis.
Het brandde nogal.
Ik moest beide een week inhouden.
’s Avonds ging het steeds meer branden.
en het ene oor werd ook rood en zelfs dik.
Ik probeerde het nog een tijdje vol te houden,
maar heb ik ze er toen maar uit gehaald.
Grote opluchting.
 |
| zou dit ook helpen? |
Een week later ging ik terug naar mijn arts.
“En heeft het geholpen”? zei ze.
“Nee” was mijn antwoord,
“ik heb ze er uit gehaald,
omdat vooral mijn linker oor ging ontsteken”.
“Tja, maar als je die er zo snel weer uit haalt
dan helpt het inderdaad niet”.
Dat was waar natuurlijk, maar ja wat doe je
als het oor rood en dik wordt en gaat kloppen?
Het gesprek was afgelopen.
Ik vraag me dus af:
Wat beweegt een regulier opgeleid arts
mij met spijkertjes te doorboren in het kraakbeen van mijn oor?
Ik dacht zo wie zo dat dit ging met dunne naaldjes
en vrijwel pijnloos was.
Verder lijkt het toch wel iets wat niet kan helpen.
Energiebanen of meridianen zouden geactiveerd worden
maar die dingen zijn nooit waargenomen onder een scan.
Hoe weet men dan waar deze zich bevinden in het lichaam ?
Morgen kan ik een afspraak maken
met een cranio-sacraal-therapeut.
Dat lijkt ook nogal een onbegrijpelijke therapie.
Ik doe het maar, je weet maar nooit.
Henderika
