Methotrexaat
Jaarlijks laat ik een bloedonderzoek doen,
dat hier hoort bij een algemene gezondheidscontrole.
Iedere keer blijkt mijn reumafactor extreem hoog.
Artritis werd al zeventien jaar geleden bij mij geconstateerd.
Maar daar heb ik al zeker veertien jaar weinig last meer van.
Mijn huisarts blijft echter de hoge reumafactor vreemd vinden
en zei mij,
mij toch eens opnieuw door een reumatoloog
te laten onderzoeken.
Ik stap een enorme grote wachtkamer binnen.
Het is druk.
Er staat een rij patiënten
voor het ouderwetse loketje waar je je moet melden.
Ik had een afspraak op een zeer vroeg tijdstip,
maar had best veel later kunnen komen.
Eindelijk wordt ik geroepen door een assistente,
en moest ergens gaan zitten om bloed te prikken.
Als ik plaats neem versta ik de assistente niet direct.
Ze antwoordt ongeduldig en korzelig.
Ik zeg dat ik haar onbeleefd vind.
Ze klapt dicht en neemt nors bloed van mij af.
Daarna moet ik wéér wachten in de wachtkamer.
Eindelijk mag ik naar de spreekkamer van de reumatoloog.
Hij is er niet.
Ik zit bijna een kwartier in zijn spreekkamer om me heen te kijken,
maar dan gaat toch de deur open.
Er verschijnt een man met mooi gekapt wit golvend haar.
Hij draagt een onberispelijk modieus pak
en ruikt sterk naar aftershave.
Ik heb het over mijn artritis van vroeger.
Midden in mijn verhaal gaat de telefoon.
Hij neemt zonder excuus op en begint te praten met de beller.
Onderwijl pakt hij mijn hand en voelt er een beetje aan
of die misschien gezwollen zou zijn.
Als het telefoongesprek afgelopen is zegt hij verder weinig,
en schrijft zwijgend een recept voor.
Dat was het dus.
Ik had zeker twee uur op hem gewacht.
Maar de sessie duurde niet langer dan zeven minuten.
Inclusief telefoongesprek.
Thuis keek ik wat hij mij eigenlijk had voorgeschreven,
maar ik kon het niet goed lezen.
Bij de apotheek bleek het om wierook te gaan.
Wierook?
‘Ja, dat is tegen ontstekingen en pijn’, zei de apothekers-assistente.
Ik vond het best grappig om wierook te gaan slikken
maar pijn en ontstekingen had ik niet.
Bovendien kostte een doosje met wierookpilletjes vijfentwintig euro.
De verzekering vergoedde dat niet.
Ik weigerde het middel.
Wierook komt van de Boswellia boom.
In de stam van deze boom zit hars
dat vroeger voor zeer veel geneeskundige doeleinden werd gebruikt.
Tegenwoordig wordt het middel beschouwd als kwakzalverij.
Een week later ging ik naar mijn huisarts
en vertelde lachend over de wierook.
Maar mijn huisarts lachte niet helemaal mee,
want er kwam net een email binnen
van de reumatoloog met het verzoek,
om mij direct het middel methotrexaat voor te schrijven
want hij had zojuist de uitslag van het bloedonderzoek gezien.
Mijn arts legde mij braaf uit dat dit middel
wel enige bijwerkingen had en dat ik daarom
om de zoveel tijd mijn leverwaarden moest laten nakijken.
Ook bijwerkingen als pijnlijke zweren in de mond,
nierfalen of andere huidafwijkingen
zouden zelfs voorkomen bij lage doseringen.
Het wordt in hogere dosis gegeven aan kankerpatiënten,
maar het zou dus ook werkzaam zijn tegen reumatoïde artritis.
Het onderdrukt het overactieve afweersysteem
wat zo kenmerkend is voor een auto-immuunziekte.
‘ik wil geen methotrexaat tegen artritis
als ik daar geen last meer van heb’ zei ik.
Mijn arts kent mij goed en glimlacht.
Ik zag dat hij het met mij eens was.
Zomaar methotrexaat voorschrijven,
zonder enig persoonlijk onderzoek
vind ik onverantwoordelijk!
Henderika.
